Strzelectwo sportowe jest szczególną dyscypliną sportu. Jej uczestnicy wykorzystują broń palną, broń sportową lub broń pneumatyczną do strzelania w specjalnie oznaczony cel, którym najczęściej jest tarcza. Rzecz jasna w zawodach strzeleckich liczy się przede wszystkim celność oddawanych strzałów, natomiast aby ją osiągnąć potrzeba wielu dodatkowych umiejętności.

Strzelectwo sportowe nie należy do najprostszych dyscyplin. Strzelcy muszą zmierzyć się z prawidłowym utrzymaniem lufy pistoletu, z zachowaniem bezruchu i przede wszystkim z precyzyjnym oddaniem strzału. Strzelectwo sportowe jest dyscypliną, która podlega Międzynarodowej Federacji Sportu Strzeleckiego – ISSF (International Shooting Sport Federation). To właśnie ta organizacja reguluje wszelkie przepisy dotyczące zawodników, broni, ekwipunku, ubrania, obsługi technicznej, czasu rozgrywki i wszystkich innych zasad. Poza strzelectwem sportowym wyróżniamy także strzelectwo długodystansowe, westernowe, czarnoprochowe, dynamiczne, historyczne oraz kurkowe.

Strzelectwo długodystansowe

Ta forma strzelectwa uprawiana jest na zawodach sportowych. Co ważne, strzelectwo sportowe nie podlega zbyt wielu uniwersalnym zasadom. Strzelectwo długodystansowe – jak sama nazwa wskazuje – polega na strzelaniu do celów ustawionych w dalszej odległości. Między strzelcem a celem może ona wynosić około 800 m, a niekiedy nawet 1100 m.

Karabin sportowy w strzelectwie długodystansowym

Najczęściej używaną bronią w strzelectwie długodystansowym jest karabin z lufą typu varmint. Dzięki niemu strzelec może oddać 10 szybko następujących po sobie precyzyjnych strzałów. Ważne, aby grubość lufy broni długodystansowej wynosiła co najmniej 20 mm.

Długość lufy pistoletów do strzelectwa długodystansowego to kolejna ważna kwestia dotycząca broni. Oczywiście strzelcy chcą, by była on jak najdłuższa, ponieważ taka zapewnia większą prędkość i energię początkową strzału.

Jednak z drugiej strony krótsza lufa umożliwia lepszą stabilizację podczas strzału. Wielu strzelców do precyzyjnych strzałów wybiera lufę o długości od 660 do 762 mm, natomiast w zawodach taktycznych wykorzystuje się lufę o długości 559-660 mm, z racji konieczności częstego przemieszczania się strzelców.

Strzelectwo westernowe

Ta forma strzelectwa sportowego nosi znamiona rekonstrukcji historycznej nawiązującej do dzikiego zachodu. Uczestnicy są ubrani w stroje przypominające te, które były noszone przez amerykańską ludność zamieszkująca zachodnią część Stanów Zjednoczonych w XIX wieku.

Miłośników strzelectwa westernowego skupia amerykańska organizacja strzelecka SASS – Single Action Shooting Society. Organizuje ona zawody, podczas których strzelcy rywalizują na punkty, strzelając z broni bojowej o dużym kalibrze. Nie tylko strój uczestników nawiązuje do historii. Sama aranżacja miejsca, a także przebieg poszczególnych konkurencji odwołuje się m.in. do polowania na bizony, awantur w saloonie lub innych możliwych scenariuszy z tamtej epoki.

Dyscypliny strzelectwa sportowego

Dyscypliny i konkurencje strzeleckie są one ustalone przez Międzynarodową Federację Sportów Strzeleckich (ISSF – International Shooting Sport Federation). Strzelectwo występuje w trzech dyscyplinach strzeleckich. Określane są przez rodzaj broni, jaki jest w nich używany. Są nimi: pistolet, karabin oraz strzelba gładkolufowa.

Strzelectwo w konkurencji pistolet

Zawodnicy do tej konkurencji przy strzelaniu wykorzystują takie pistolety jak:

• pistolet pneumatyczny,
• pistolet sportowy,
• pistolet standardowy,
• pistolet dowolny,
• pistolet dynamiczny,
• pistolet szybkostrzelny
• pistolet pneumatyczny dynamiczny.

Strzelanie z pistoletu może odbywać się z odległości: 10, 25 i 50 m. Broń bocznego zapłonu, z której strzela się z 25 m, powinna mięć kaliber typu Long Rifle 5,6 mm. Broń centralnego zapłonu, również wykorzystywana do strzałów z 25 metrów, musi mieć kaliber od 7,62 do 9,65 mm. Z 10 metrów strzela się z pistoletu pneumatycznego o kalibrze 4,5 mm. Natomiast pistolet dowolny służy do strzelania z 50 m. Ważne, aby posiadał on kaliber 5,6 mm.

Zasady dotyczące strzelectwa sportowego z wykorzystaniem pistoletu dotyczą wielu czynników. Począwszy od parametrów technicznych broni, postawy strzelca i amunicji, a skończywszy na rodzaju obuwia dla zawodników. M.in. zawodnicy przy strzale z broni do tarczy muszą mieć odsłonięty nadgarstek. Zabronione jest noszenie na przegubie ręki zegarków, bransolet, opasek lub innych akcesoriów tego typu. Ponadto, rękojeść lub inna część pistoletu nie może stanowić oparcia dla strzelca. Broń krótka nie może być dodatkowo stabilizowana.

Przepisy zabraniają także używania przyrządów celowniczych ze światłowodem, wzmocnieniami światła lub jakichkowiek urządzeń celujących służących do zwalniania urządzenia spustowego. Akceptowane są jedynie otwarte przyrządy celownicze.

Przebieg konkurencji jest następujący. Przede wszystkim uczestnik zawodów podczas strzału musi pozostać w postawie stojącej. Powinien on stać zupełnie swobodnie, nie podpierając się niczym i trzymając obie stopy na podłożu. Strzelanie z pistoletu odbywa się przy wykorzystaniu jednej ręki, a sam nadgarstek, odpowiadający za jej prawidłowe podtrzymywanie, nie może być zasłonięty. Jest to prawidłowa postawa strzelecka, która zmienia się, gdy zawodnik usłyszy hasło „GOTÓW”. Wtedy ramię zawodnika skierowane jest w dół pod kątem około 45 stopni, tak by pistolet skierowany był w ziemię, byle nie w obszar stanowiska strzeleckiego. Strzelanie rozpoczyna się dopiero wtedy, gdy zaświeci się zielone światło lub gdy zawodnikowi ukaże się tarcza.

Strzelectwo w konkurencji karabin

W kolejnej z dyscyplin wykorzystuje się karabiny. Wyróżniamy takie konkurencje jak: strzał z karabinu (karabin sportowy, karabin dowolny) z 50 i 300 metrów, strzał z karabinu standardowego z 300 metrów oraz strzał z karabinu pneumatycznego z 10 metrów.

Przepisy dotyczące tej kategorii mówią o tym, że używany przez zawodnika karabin musi być jednostrzałowy. Tym samym w każdej z konkurencji karabin sportowy musi być ręcznie ładowany przed każdym strzałem. Wyjątek stanowi konkurencja, w której wykorzystuje się karabin standardowy do strzału z 300 metrów.

Ponadto regulamin nakazuje, by na każdym etapie rozgrywki (eliminacje, kwalifikacje, finały) można było używać jednego karabinu w konkurencji. Wymieniane mogą być elementy dołączone do lufy, zamka lub łoża. Rzecz jasna karabin, który okaże się niesprawny, za zgodą Jury może być wymieniony.

Zawodnicy nie mogą również wspomagać się urządzeniami redukującymi drgania i ruch podczas strzału. Natomiast uchwyt pistoletowy umieszczany na prawej dłoni nie może opierać się pasie lub na lewej ręce.

Regulacje dotyczą także luf pistoletu. Otóż zabrania się, aby były one perforowane i dodatkowo przedłużane (nie dotyczy gwintu i komory nabojowej).

W każdej z konkurencji broń sportowa, taka jak karabiny, może mieć soczewki lub filtr polaryzacyjny do celowania, natomiast nie może posiadać systemu soczewek. Tak jak w przypadku pistoletów nie może być wyposażona w urządzenie celujące służące do zwalniania systemu spustowego.

Bardzo ważnym punktem regulaminu określającego zasady strzelania z karabinu stanowią podpunkty dotyczące postawy strzelca. Może on strzelać z pozycji leżącej klęczącej lub stojącej. W pierwszym przypadku zawodnik spoczywa na podłożu swojego stanowiska lub na macie. Jego głowa i ułożenie ciała jest skierowane w stronę tarczy. Ważne, aby broń sportowa była podtrzymana tylko przez obie ręce i aby spoczywała ona na jednym ramieniu.

Strzelectwo w konkurencji strzelba gładkolufowa

Do tej konkurencji wykorzystywana jest broń śrutowa o maksymalnym kalibrze 12 mm. Natomiast długość łuski nie może być większa niż 70 mm. Amunicja, którą stanowi śrut nie może być cięższa niż 24,5 g. Co ważne, śrut musi być kulisty, ołowiany lub wykonany ze stopu, który został zaakceptowany przez ISSFF.

Ta dyscyplina strzelecka nie polega na strzelaniu do tarczy, lecz do ceramicznych rzutków. Wyróżnia się trzy konkurencje: Skeet, Trap oraz Double Trap.

W pierwszej z nich wykorzystuje się broń gładkolufową do strzelania w kierunku rzutek znajdujących się w wysokiej i niskiej budce. Co ważne, strzały oddawane są z ośmiu stanowisk. W skeecie mężczyźni oddają 125 strzałów w trakcie całego cyklu, natomiast kobiety jedynie 75.

Konkurencja o nazwie Trap polega na strzelaniu do rzutków z ośmiu różnych stanowisk. Tak, by odległość między strzelcem a celem wynosiła 15 metrów. Rzutki ustawiają się pod kątem nie mniejszym niż 45 stopni względem strzelca. Podczas kwalifikacji zawodnicy strzelają do 125 celów, natomiast w rundzie finałowej do 40.

Ostatnia konkurencja, czyli Double Trap, jest o tyle trudniejsza, że trzeba w niej strzelać do dwóch rzutek jednocześnie wyrzucanych z maszyny. Łącznie strzela się do 150 celów.

W Polsce najczęściej używana broń sportowa w tej dyscyplinie to Beretta lub Bronning.

Kategorie strzelców

Wyróżnia się 4 grupy wiekowe, w których strzelcy mogą brać udział w zawodach:

• młodzicy – do 15 lat;
• juniorzy młodsi – 16-17 lat;
• juniorzy – 18-20 lat;
• seniorzy – od 21 lat.

Istnieją także 4 grupy zawodników:

• kobiety;
• mężczyźni;
• weterani – od 45 lat;
• młodzież szkolna, służby mundurowe, etc.

Broń sportowa i sport strzelecki na Igrzyskach Olimpijskich

Strzelectwo jest sportem olimpijskim. Na igrzyskach rozgrywa się 15 konkurencji strzeleckich, rzecz jasna w trzech dyscyplinach (pistolet, karabin i strzelba gładkolufowa).

Wyróżnia się konkurencje męskie: pistolet dowolny – 60 strzałów z 50 m, pistolet pneumatyczny – 60 strzałów z 10 m, pistolet szybkostrzelny – 2×30 strzałów z 25 m, karabin dowolny leżąc – 60 strzałów z 50 m, karabin dowolny z trzech postaw – po 40 strzałów z 50 m, karabin pneumatyczny – 60 strzałów z 10 m, Skeet – 125 rzutków Trap – 125 rzutków oraz Double Trap – 150 rzutków.

Odbywają się także konkurencje kobiece: pistolet pneumatyczny – 40 strzałów z 10 m, pistolet sportowy – seria 30 strzałów dokładnych i 30 strzałów szybkich z 25 m, karabin sportowy z trzech postaw – po 20 strzałów z 50 m, karabin pneumatyczny – 40 strzałów z 10 m, Trap – 75 rzutków oraz Skeet – 75 rzutków.